Medusa Valley
(2025) Γιάννης Κρανιδιώτης. Διαδραστική εγκατάσταση φωτός και ήχου
Πλαστικά μπουκάλια, οπτικές ίνες, LED, καλώδια, ηχείο, Arduino, ειδικό λογισμικό.
Μετά τη μαζική ρύπανση των ωκεανών με πλαστικά, ένα νέο είδος μεταλλαγμένης μέδουσας έχει εμφανιστεί—η PETE Medusa. Ονομάστηκε έτσι από το πλαστικό μπουκάλι PETE που σχηματίζει τον κορμό της, αυτή η φανταστική μορφή ζωής είναι ένα υβρίδιο συνθετικών αποβλήτων και βιολογικής προσαρμογής. Οι επιστήμονες έχουν παρατηρήσει ότι πολλά πλαστικά μπουκάλια που παρασύρονται στον ωκεανό έχουν αναπτύξει πλαστικά πλοκάμια, ικανά να ανιχνεύουν την παρουσία ζωντανών οργανισμών. Όταν ανιχνεύσουν την ανθρώπινη παρουσία, αυτά τα πλοκάμια εκπέμπουν φωτεινούς παλμούς—μια ανατριχιαστική μορφή επικοινωνίας μεταξύ της τεχνητής ζωής και των δημιουργών της. Ακόμη πιο εκπληκτικό είναι το γεγονός ότι κάποιες από αυτές τις μεταλλαγμένες μέδουσες έχουν εξελίξει μια μεμβράνη που μοιάζει με πρωτόγονο ηχείο στην κορυφή τους, ενεργοποιούμενη από αισθητήρες μέσα στα πλοκάμια. Όταν οι άνθρωποι πλησιάζουν, αυτά τα ηχεία παράγουν έναν ανησυχητικό ήχο, παρόμοιο με εκείνον ενός μετρητή Geiger—μιας συσκευής που χρησιμοποιείται για τη μέτρηση της ραδιενέργειας. Αυτό το ηχητικό σήμα εγείρει ένα τρομακτικό ερώτημα: Αποτελούν οι άνθρωποι μεγαλύτερη απειλή για τον πλανήτη από μια πυρηνική καταστροφή; Η PETE Medusa λειτουργεί τόσο ως μια μορφή εικαστικής επιστημονικής φαντασίας όσο και ως μια αιχμηρή κριτική για τη ρύπανση των ωκεανών από τα πλαστικά. Κατασκευασμένη από κοινά πλαστικά μπουκάλια PET, πλαστικές οπτικές ίνες, LED και μικρά ηχεία, ενσαρκώνει μια παράδοξη μεταμόρφωση—απόβλητα που επαναπροσδιορίζονται σε ένα διαδραστικό, ημι-ζωντανό ον. Αυτή η ειρωνική εξέλιξη λειτουργεί ως μεταφορά για την εξαναγκασμένη προσαρμογή της φύσης στις ανθρώπινες περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Τα αντιδραστικά στοιχεία ήχου και φωτός της γλυπτικής εγκατάστασης συμβολίζουν ένα πιθανό μέλλον, όπου η φύση αναπτύσσει μηχανισμούς για να ανταποκριθεί—ίσως ακόμα και να αντισταθεί—στην αδιάκοπη καταστροφή που της επιβάλλεται.
Γιάννης Κρανιδιώτης
Ο Γιάννης Κρανιδιώτης είναι καλλιτέχνης νέων μέσων και μουσικός. Η δουλειά του διερευνά τη σχέση ανάμεσα στο φως και τον ήχο, δημιουργώντας χώρους και εμπειρίες όπου και τα δύο συνυπάρχουν και αλληλεπιδρούν Συγχρόνως, τμήμα της καλλιτεχνικής του πρακτικής εστιάζει στην αδιαχώριστη σχέση μεταξύ επιστήμης και της τέχνης. Αυτό απαιτεί τη χρήση διαφορετικών πεδίων όπως μουσική, sound art, εικαστικά, ηλεκτρονικά, φυσική και προγραμματισμό. Έργα του έχουν παρουσιαστεί σε φεστιβάλ και εκθέσεις όπως SPECTRA 2017 (Aberdeen, UK), MNY Media Center (New York), B-Seite Festival (Germany), Rome Media Festival 2016 (Rome), ISEA 2016 (Hong Kong), ISEA 2015 (Vancouver), MADATAC 08-06 (Madrid), Lumen Prize Global Tour, Aesthetica Art Prize 2015 Longlist, Onassis Cultural Center (Athens). Αρκετά περιοδικά και ιστοσελίδες έχουν δημοσιεύσει άρθρα για την δουλειά του όπως το “Google Cultural Institute”, “The Creators Project”, “Gizmodo”, “Open Culture”, ‘’Hyperallergic’’, ‘’Bigthink’’ και “Konstvärlden”. Επίσης, έχει συνθέσει μουσική για ταινίες μικρού μήκους και το θέατρο. Έχει πτυχίο στη Φυσική από το Πανεπιστήμιο της Πάτρας και M.Sc. στα Οπτικά απο το Πανεπιστήμιο του Essex. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.