Corrupted Blood
Το “corrupted blood” αποτελεί μια ψηφιακή αρχαιολογική μελέτη της ψηφιακής πανδημίας “corrupted blood”, που συνέβη στο World of Warcraft. Το έργο αξιοποιεί την Unreal Engine και το Machinima—ένα μοντέλο που βασίζεται σε online παιχνίδια—για να εξετάσει και να αναστοχαστεί τη γεωγραφία και τα όρια του κυβερνοχώρου. Μέσα από μια σχεδιασμένη αναδρομική θέαση της ανάπτυξης του παιχνιδιού και του παρασκηνίου του, επισκέπτεται τα ερείπια και τα “σκουπίδια” του Fallen Blood, ενός ψηφιακού χώρου που έχει αποβληθεί και αποσφαλματωθεί (debugged). Το έργο εξερευνά το τοπίο του θανάτου στο παιχνίδι, όπου οι μαζικοί, ανώδυνοι και παιγνιοποιημένοι θάνατοι (gamified death) συνδέονται με τη σύγχρονη έννοια του θανάτου, αναθεωρώντας την χωρίς νόημα αλληλουχία θανάτων στη μετα-πανδημική εποχή. Τα ίχνη του Fallen Blood, οι παρενέργειες και το ψηφιακό τοπίο του θανάτου, που εξαφανίστηκαν με την επιδιόρθωση του σφάλματος, επαναπροσδιορίζονται μέσω μιας διαδραστικής, υπολογιστικά παραγόμενης εμπειρίας. Χρησιμοποιώντας το πλαίσιο ανοιχτού κόσμου (open-world framework) και NPCs που υποστηρίζονται από AI, το έργο αναδημιουργεί το χαμένο τοπίο ως ένα πρόγραμμα πραγματικού χρόνου, επαναφέροντας το διαγραμμένο ψηφιακό παρελθόν μέσα από την ίδια τη γλώσσα των παιχνιδιών.
Poyuan Juan
Ο Poyuan Juan, με έδρα την Ταϊπέι, είναι καλλιτέχνης, gamer και λάτρης του διαδικτύου, με εστίαση στα ψηφιακά παιχνίδια, τον κυβερνοχώρο και το cybeerqueer, ενώ η ψηφιακή αρχαιολογία αποτελεί τον πυρήνα του έργου του. Εμπνέεται από την εμπειρία της ενηλικίωσής του στην μετά-διαδικτυακή εποχή, διαμορφωμένος από νέους browsers και διαδικτυακές κοινότητες. Ενσωματώνει την αισθητική και τις οπτικές εμπειρίες των βιντεοπαιχνιδιών ως βασικές δημιουργικές πηγές, εντάσσοντας στοιχεία από διαδικτυακά παιχνίδια, κοινότητες, machinima, game engines και ψηφιακή τεχνολογία, με στόχο τη δημιουργία νέων οπτικών εμπειριών και την αναθεώρηση του ψηφιακού κόσμου. Με υπόβαθρο στις εικαστικές τέχνες, διερευνά την ψηφιακή τεχνολογία μέσα από γλυπτική, ζωγραφική και χαρακτική, αμφισβητώντας τις μετα-ρυθμίσεις της μετα-διαδικτυακής εποχής. Τελευταία, το έργο του εστιάζει στα ψηφιακά αντικείμενα πίσω από τα συστήματα διεπαφής (interfaces), εξετάζοντας πώς η ψηφιοποίηση αναδιαμορφώνει την αντίληψή μας για τον σύγχρονο κόσμο.